Fotelowa wyobraźnia

Pierwsza publikacja - niedziela, 6 października 2019

7 cze, 2020, Brak komentarzy

Siadam w fotelu bardzo wygodnym,

Siadam i dumam lecz nie wiem o czym.

Nagle coś słyszę jakby rozmowę,

To Fotel podrywa pobliską Sofę.

- Może na kawę, a może do kina?

Fotel tę Sofę co trochę pyta.

Sofa się wściekła i rzekła srogo,

- Ne chadzam nigdzie z takim idiotą.

Fotel się zaczął dusić i krztusić,

Coś o uczuciach zaczął też mruczeć.

Sofa wyniosła rzekła z przekąsem,

- Nie będziesz rządził mym, sofim losem.

Fotel chciał jeszcze coś dopowiedzieć,

Lecz zaczął się trząść tak jakby w febrze.

I mną zaczęło również coś szarpać,

I na podłogę zacząłem spadać.

Patrzę do góry stoi Amelia,

Patrzy i mówi wpół uśmiechnięta.

- Zostawić Ciebie na pół minuty,

Znajdziesz do drzemki od razu nuty.

2002 rok Sierpień

Rozważania - o czym myślą meble.

Dzieci jednak mają wyobraźnię

Tworzą sobie światy od naszego lepsze.