Poranna rozmowa z autem

Pierwsza publikacja - wtorek, 26 maja 2020

7 cze, 2020, Brak komentarzy

Wychodzę rano do samochodu,

Co na parkingu stoi wśród chłodu.

Wrzucam swój plecak do bagażnika,

Wsiadam, odpalam zapłonu nie ma.

Wychodzę z auta otwieram maskę,

Czemóż to na mnie zsyłasz tę karę?

Cóż ci się stało, że nie chcesz palić?

Przecież benzynę zatankowałem.

Akumulator masz nowiusieńki,

I nawet olej zdążyłem ci zmienić.

Płyn w spryskiwaczach dolany nawet,

Wspomnę tu jeszcze – czyściłem nawiew.

A ty jak na złość rano o szóstej,

Gdy ja do biura jechać już muszę,

Swoim milczeniem mówisz mi nie,

Cóż mam więc zrobić, poprosić cię?

Więc dobrze, błagam odpal maleństwo,

Bądź tak łaskawe i zrób mi tę grzeczność.

Odpal ot teraz – znów głucha cisza,

Niech cię więc diabli porwą do licha.

K. Różycki

26-05-2020

Taki monolog mam zawsze w głowie

Kiedy samochód mi nie odpowie.

Wtedy do Siostry dzwonię błagalnie,

Pożycz mi autko w potrzebie nagłej.