… Świątynia Dumania …

Pierwsza publikacja - sobota, 21 września 2019

7 cze, 2020, Brak komentarzy

Gdzieś pośrodku lasu, dodam sosnowego,

Stoi Świątynia Dumania z marmuru białego.

Nie wiem jakiej Bogini poświęcona ona,

Bo żadnej inskrypcji znaleźć nie podobna.

Lubię tam czasami przysiąść na ławeczce,

Otworzyć notatnik i poczuć się wieszczem.

No dobrze – może ciut i przesadziłem,

Lubię jednak tam spędzać wolne chwile.

Czasem siedzę na ławce i bezmyślnie patrzę,

Czasem coś bardzo miłego sobie wyobrażę.

Czasem jakaś myśl uderzy mnie w czoło,

I powie uśmiechnięta „zapisz mnie sieroto”.

Czasem się zamyślę i pędzę przez wieki,

By dotrzeć tam gdzie chodził Cezar wielki.

Gdzie Junona władała sprawami ziemskimi,

A Mars czekał marca by gdzieś wojnę wzniecić.

Trudno potem wracać do świata, jakże nam znanego.

Gdzie wszyscy pędzimy nie wiedzieć dlaczego.

Więc chodzę w niedzielę albo też w sobotę,

Do tej Świątyni Dumania zapomnianej trochę.

21-09-2019

Fotki tej świątyni, mając już zrobione,

Czas by wierszyk napisać właśnie o niej.

Więc oto przeczytałaś, Czytelniku Drogi,

Świeżutko o świątyni, napisane strofy.